19 januari, 2017

eigen werk

Portaal boek 2 – de voortgang

Het is alweer vijf maanden geleden dat mijn young adult-fantasyboek De Vrije Wereld uit kwam. Ik heb (maar liefst!) twee maanden schrijfvrij genomen voordat ik, voor de eerste keer sinds 2012, het manuscript van het vervolg in keek. Tijd voor een terugblik. En daarna een blik vooruit…

De reden dat het eerste boek van de Portaal-serie – De Vrije Wereld – er is gekomen, is het tweede boek.

Huh?

Ja, dat zal ik uitleggen.

De Vrije Wereld was al een keer in eigen beheer uitgegeven, én daarna bij een print-on-demand-uitgeverij. Ik was tweehonderd bladzijden gevorderd met het vervolg toen ik dacht: oh, dit verhaal wordt zóóó episch! Maar gelijk volgde de gedachte: als niet meer mensen De Vrije Wereld lezen, komt bijna niemand dat te weten – een niet zo episch vooruitzicht…

Dus… hoe kreeg ik nieuwe lezers voor De Vrije Wereld? Juist, weer een nieuwe uitgave.

‘Het is een oud manuscript,’ zei ik tegen mijn redactrice Cocky van Dijk, ‘ik wil het manuscript even grondig herzien, dat zal een halfjaartje duren.’

Dat had ik mis. Goed mis. Het was eind 2015 toen ik het verhaal voldoende herzien vond om toe te zijn aan redactie. Er volgden vele nachtelijke uren werk en pas in augustus 2016 was hij er dan: De Vrije Wereld, een nieuwe, geheel herziene versie!

Ik denk wel eens: met de schrijfkennis en -ervaring van nu zou ik hooguit anderhalf jaar over het boek hebben gedaan. Toch hebben de ruim drie jaar van schrijven, editen en herzien nooit als verloren tijd aangevoeld. Ik ben mijn valkuilen gaan begrijpen (en corrigeren!) – een passieve schrijfstijl was daarvan misschien de meest hardnekkige. De leerschool was nodig.

De Vrije Wereld wordt gelezen. Lezers en recensenten zijn (zeer:D) enthousiast. Ik geniet met volle teugen van alle contacten met lezers en ‘boeken-bobo’s’ op boekenbeurzen en boek-events. Maar pfff… wat vergt het een tijd en een inspanning zeg, om een boek serieus aan de man te brengen. Dat ervaar ik nu aan den lijve.

2017

2017 staat weer in het teken van schrijven. En wel aan boek 2!

Ik scrol de bladzijden door. Mijn mijmeringen van vier jaar geleden komen weer boven. De Vrije Wereld was slechts een noodzakelijke inleiding voor wat er in boek 2 en 3 staat te gebeuren. Ik voel de adrenaline van toen. Zoiets is nooit eerder geschreven.

Het verhaal van de portaal-trilogie is ge-wel-dig. Maar ga ik het ook geloofwaardig op papier krijgen?

‘Ssst, schrijf!’ zegt een stemmetje. Enjoy the ride! Het stemmetje heeft gelijk. Ik moet schrijven. Gepassioneerd de ideeën binnen laten komen. Het ploeteren komt later wel. Ik mag weer los gaan… ik voel het. Het voelt… machtig (#guiltypleasures :P).

Het vervolg van De Vrije Wereld komt langzaam tot leven. Het is opnieuw hard werken, de tweehonderd bladzijden zijn nog gedeeltelijk als abracadabra voor me. Ik herken de scenes die ik herlees, maar in mijn herinnering was alles oneindig veel grootser en meeslepender (had ik die verrekte passieve schrijfstijl al genoemd? ;-)). Het gaat wel komen, weet ik. Als ik door schrijven één ding over mezelf heb geleerd, dan is het dit: als ik maar lang genoeg ploeter en wijzig wat niet werkt, dan komt vanzelf de magie. Vroeg of laat.

Portaal – boek 2 zal magisch worden. Dat beloof ik.

Tot zover vandaag. Stay tuned. 🙂